Η «γαλάζια ενέργεια» έχει σχέση με τις ΑΠΕ που παράγονται από τη θάλασσα και διαχωρίζονται σε αυτές που βρίσκονται πάνω και κάτω από την επιφάνειά της (λχ. υπεράκτια αιολική ενέργεια, κυματική ενέργεια, ενέργεια από παλίρροιες ή ρεύματα, ενέργεια που βασίζεται στις θερμοκρασιακές διαφορές του θαλασσινού νερού, ωσμωτική ενέργεια, θαλάσσια γεωθερμική ενέργεια, θαλάσσια ηλιακή ενέργεια και τα υβριδικά συστήματα απομάστευσης ενέργειας από τη θάλασσα).
Η πολιτική βούληση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ισχυρή σχετικά με τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας μας. Ως εκ τούτου, είναι δεδομένο ότι η πρόοδος επιτυγχάνεται μέσω της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης και αυτό έχει γίνει πλήρως κατανοητό. Υπάρχει ήδη μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, το οποίο προκύπτει από τη προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης στην αειφορία αλλά και τον φιλοεπενδυτικό προσανατολισμό της. Μάλιστα, ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας έχουν ήδη ανακοινώσει τη συνεργασία τους με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού που θα αναπτύξουν μαζί τα θαλάσσια αιολικά πάρκα στην ελληνική αγορά (η Mytilineos με τη Copenhagen Infrastructure Partners- CIP και η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή με την Ocean Winds).
Οι χώρες- πρωταγωνιστές στο τομέα της γαλάζιας ενέργειας είναι τα κράτη της Βόρειας Ευρώπης (Μ. Βρετανία, Γερμανία, Δανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Νορβηγία και Γαλλία) και της Βαλτικής. Επιπροσθέτως, η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ παρουσιάζονται αρκετά ανταγωνιστικές. Στην Ελλάδα είναι ελκυστική η ανάπτυξη των πλωτών ανεμογεννητριών στη θάλασσα. Η χώρα μας διαθέτει δυναμικό αέρα στο Αιγαίο Πέλαγος, η ένταση και τα χαρακτηριστικά του οποίου μοιάζουν με αυτά του ανέμου της Βόρειας Ευρώπης (λχ. Νορβηγία, Γερμανία).
Στην πράξη, ειδικά οι πλωτές ανεμογεννήτριες είναι προτιμότερες λόγω των μεγάλων βαθών στο Αιγαίο και λόγω του γεγονότος ότι είναι μια σεισμογενής χώρα. Η τεχνολογία των πλωτών ανεμογεννητριών έχει διανύσει σημαντικά βήματα και είναι πιθανό ότι θα αποτελέσει τελικώς την ώριμη, ανταγωνιστική επιλογή και λύση για τις ελληνικές θάλασσες.
Συνεπώς, αντιμετωπίζεται έτσι το μειονέκτημα που αφορά το περιορισμένο δυναμικό για την εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών πάρκων στη χώρα μας (λίγες περιοχές με μικρό βάθος αλλά και μεγάλη απόσταση από τις ακτές).
Λαμβάνοντας υπόψη τα προειρημένα, η ρύθμιση που προωθείται από το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα περιλαμβάνει τα ακόλουθα: την αδειοδότηση, τη χωροθέτηση, τη διασύνδεση με την ηπειρωτική χώρα, τη διασύνδεση με το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας και τέλος, το τρόπο αποζημίωσης των σχετικών επενδύσεων. Η προμελέτη για την ΕΕ αναφέρει ότι το 2030 το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας από πλωτά αιολικά στην Ελλάδα θα είναι 76 ευρώ/MWh ενώ το 2050 αναμένεται να υποχωρήσει στα 46 ευρώ/MWh.
Γενικότερα, ο υπουργός επικρατείας, Γεώργιος Γεραπετρίτης, υπογράμμισε εσχάτως ότι:
«Είναι σημαντικό ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι στο επίκεντρο χωρίς να υποβαθμίζει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας», ότι «περί τα 72 δισεκατομμύρια θα συγκεντρώσουμε στην επόμενη προγραμματική περίοδο εκ των οποίων εκτιμούμε ότι 24 δισεκατομμύρια θα διατεθούν έμμεσα ή άμεσα για πράσινες δημόσιες πράσινες επενδύσεις, ευελπιστώντας ποσό που θα διπλασιαστεί με τη μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων» και ότι «ανάπτυξη και περιβάλλον μπορούν να βαδίσουν χέρι- χέρι σε ένα ισόρροπο μίγμα για την πράσινη επανάσταση για τα επόμενα δέκα χρόνια».
Η ενεργειακή μετάβαση αποτελεί προαπαιτούμενο για τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις καθώς η ΕΕ στρέφεται προς τις καθαρότερες μορφές ενέργειας. Επομένως, η Ελλάδα προσηλώνεται σε αυτό και υπερκεράζει τους σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες που δυσκόλευαν την ανάπτυξη της γαλάζιας ενέργειας.
Δείτε live τις τιμές των μετοχών και των εμπορευμάτων
