Η προσέγγιση των κλιματικών στόχων απαιτεί τη πραγματοποίηση σημαντικών τεχνολογικών βημάτων.
Εν γένει, η πράσινη μετάβαση αποτελεί ένα φιλόδοξο εγχείρημα που απαιτεί αδρά χρηματοδότηση. Πολλά κράτη και εταιρείες έχουν προσηλωθεί στους στόχους που σχετίζονται με την αειφορία. Πράγματι, υπάρχουν τρόποι για τη δημιουργία κλιμακούμενων επενδύσεων που ενισχύουν τις αποδόσεις και παράλληλα, παρέχουν τη χρηματοδότηση που απαιτείται για την πράσινη μετάβαση. Τα επόμενα 15 χρόνια, όλα τα μέρη της κοινωνίας θα κληθούν να συνεισφέρουν σε αυτή. Για να απελευθερωθεί το πλήρες επενδυτικό δυναμικό, υποστηρίζονται λύσεις και με κρατική συμμετοχή. [1]
Η τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα, έχει ήδη αρχίσει να συγκεντρώνει το επενδυτικό ενδιαφέρον σε διεθνές επίπεδο. Η απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα μέσω των φυτών και των δέντρων, δεν είναι επαρκής για τη προσέγγιση των κλιματικών στόχων. Ως εκ τούτου, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα που χρησιμοποιείται για να απομακρύνει τον άνθρακα από τις εργοστασιακές εκπομπές και την ατμόσφαιρα. Παρά το γεγονός ότι το κόστος αυτής της τεχνολογίας είναι υψηλό, υπάρχει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον για την άμεση συλλογή διοξειδίου του άνθρακα. Μερικές από τις εταιρείες- κολοσσούς που επενδύουν ήδη σε οικονομικό και ερευνητικό επίπεδο είναι οι: Climeworks (που πουλάει μάλιστα τμήμα του δεσμευμένου άνθρακα στην Coca-Cola), Microsoft, Audi, Shopify, Stripe, Exxon, Chevron, Carbon Engineering και η Silicon Kingdom Holdings από κοινού με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. [2]
Η ανάπτυξη της εν λόγω αγοράς έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτή των ηλεκτροκίνητων οχημάτων, των φωτοβολταϊκών και των αιολικών. [3] Αντίστοιχα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζεται και για την αποθήκευση ποσοτήτων άνθρακα στα παλαιά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η Δανία βρίσκεται κοντά σε αυτό το εγχείρημα, μέσω του έργου Greensand. [4] Ουσιαστικά, η διαδικασία δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) διαρθρώνεται σε τρεις φάσεις: στη συλλογή του διοξειδίου του άνθρακα, στη μεταφορά του και στην ασφαλή αποθήκευση του υπόγεια στα πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχουν εξαντληθεί ή στους σχηματισμούς αλατούχου υδροφόρου ορίζοντα. [5]
Η Δανία προωθεί την αποθήκευση CO2 σε τμήματα της Βόρειας Θάλασσας που κάποτε ήταν γεμάτα με τα αποθέματα υδρογονανθράκων. Πρόσφατα, έλαβε την έγκριση των νέων επενδυτών, διότι η μελέτη των τεσσάρων βασικών μελών της κοινοπραξίας (συμπεριλαμβάνονται οι Maersk Drilling A/S και INEOS Energy) κατέληξε ότι η τοποθεσία είναι κατάλληλη για την ασφαλή αποθήκευση των εκπομπών. Είναι αξιοσημείωτο ότι 29 εταιρείες, ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια συμφώνησαν να υποστηρίξουν την επόμενη φάση των δοκιμών. Ο εμπορικός διευθυντής της INEOS, Mads Weng Gade, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως: «υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον στις κεφαλαιαγορές για αυτά τα έργα».
Ωστόσο, το πιο σημαντικότερο γεγονός είναι πως δημιουργούνται οι βάσεις και οι προϋποθέσεις για την αξιοποίηση των υποδομών ορυκτών καυσίμων. Υπενθυμίζεται ότι, η έρευνα της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) με τίτλο «Υπόγεια Γεωλογική Αποθήκευση C02 και Φυσικού Αερίου στην Ελλάδα» έχει καταλλήξει στο συμπέρασμα πως: «Η δέσμευση, μεταφορά και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα έχει γνωρίσει πολλές εφαρμογές παγκοσμίως, αλλά ιδιαίτερα σε χώρες με ανεπτυγμένη βιομηχανική δραστηριότητα που προκαλεί έκλυση ρύπων ή σε χώρες που η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας εξαρτάται κατά πολύ από την καύση γαιανθράκων» και ότι «Υπό αυτήν την οπτική, η αξιοποίηση του υπεδάφους της Δυτικής Μακεδονίας κατέχει μία ιδιαίτερη θέση με την πιθανή αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα ως μίας καινοτόμου επιλογής σαν παράγωγο της χρήσης του λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας».
Ελκυστικές περιοχές της χώρας μας για την εν λόγω τεχνολογία είναι: η αποθήκη νότιας Καβάλας, η Μεσοελληνική Αύλακα, η Λεκάνη Φλώρινας, η Λεκάνη του Πρίνου, η Δυτική Θεσσαλονίκη και ο Βόλος (Βασάλτες). [6]
