Παρά τις μεγάλες ζημιές που προκαλούν οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, θα υπήρχε σοβαρό ζήτημα ασφαλείας στη χώρα αν απουσίαζε ο σχεδιασμός για τη προστασία των κρίσιμων υποδομών.
Είναι δεδομένο ότι η κατάσταση που βρέθηκε η Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν (πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες) ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Εκτός από τις ανθρώπινες ζωές, τις περιουσίες και τη φύση, απειλήθηκαν σημαντικά οι κρίσιμες υποδομές της χώρας. Θα είχαμε οδηγηθεί σε τεράστια κρίση μακράς διάρκειας αν δεν καταβάλλονταν η συντονισμένη προσπάθεια αποτροπής της. Εν ολίγοις, στις κρίσιμες υποδομές συγκαταλέγονται δίκτυα και υπηρεσίες των ακόλουθων τομέων: ενέργειας, τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, υδάτων, τροφίμων, υγείας, οικονομίας, δημοσίας τάξεως και ασφάλειας, μεταφορών βιομηχανίας, δημόσιας διοίκησης, διαστήματος, πολιτικής προστασίας, περιβάλλοντος και τέλος, άμυνας. [2]
Ένα παράδειγμα προστασίας υποδομών, ήταν η συμβολή του ΔΕΔΔΗΕ όταν μαίνονταν οι πυρκαγιές το καλοκαίρι. Συγκεκριμένα, ο παρατεταμένος καύσωνας είχε φτάσει το δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στα όρια του. Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος δοκιμάζονταν και δημιουργούνταν ασταμάτητα μεγάλες ζημιές σε κρίσιμες υποδομές. Ουσιαστικά, ο ΔΕΔΔΗΕ απέτρεψε τη κατάρρευση του συστήματος, μέσω των κυλιόμενων προγραμματισμένων διακοπών παροχής ρεύματος. [3] Αντίστοιχα, η ΕΥΔΑΠ συνεργάστηκε με τους καταναλωτές και προέβη σε συστάσεις για συνετή χρήση του νερού. Σε συνεννόηση με τον ΔΕΔΔΗΕ και το πυροσβεστικό σώμα, επετεύχθη άμεσα η πλήρης επαναφορά της υδροδότησης. [4]
Η ελληνική κυβέρνηση έδωσε και δίνει τη μάχη για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης. Αυτό συμβαίνει ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα. Παράλληλα, οι χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους δεν αφήνουν περιθώριο αποτυχίας. Οι υποδομές της χώρας μπορούν να προστατευθούν, όταν ακολουθείται μια ρεαλιστική στρατηγική για το σκοπό αυτό. Μέσω του νέου ΕΣΠΑ αλλά και του Ταμείου Ανάκαμψης, δημιουργούνται σχεδόν από το μηδέν και γίνεται προσπάθεια να μετατραπούν οι δυσκολίες που προέκυψαν από τη πανδημία και τις φυσικές καταστροφές σε ευκαιρία.
Παρόλο που ο όρος «επιτελικό κράτος» γρονθοκοπείται συστηματικά, η αλήθεια είναι αυτή που ο Πρωθυπουργός είχε υπογραμμίσει: «το επιτελικό κράτος δεν σβήνει φωτιές με τη μάνικα. Το επιτελικό κράτος, συντονίζει, ορίζει προτεραιότητες, επιβλέπει. Έχει πετύχει πάρα πολλά τους τελευταίους αυτούς μήνες. Από τη διεκδίκηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, έως την επιτελική οργάνωση της επιχείρησης Ελευθερία. Το θεωρώ απολύτως απαραίτητη δομή. Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε αυτά που έγιναν 25 μήνες. Αυτό που παραλάβαμε δεν ήταν ούτε επιτελικό και συχνά, ούτε κράτος». [5]
Πράγματι, η δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος είναι το ζητούμενο. Ως εκ τούτου, ειδικά υπό το κίνδυνο της κλιματικής κρίσης, η ανάπτυξη της ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής για τη προστασία των κρίσιμων υποδομών συνεχίζεται και αποτελεί πάντα προτεραιότητα για την ελληνική κυβέρνηση.
