Καθώς η ανάγκη για αποθήκευση ενέργειας συνεχώς αυξάνεται, ο υδροηλεκτρικός τομέας, δεν επιθυμεί να μείνει πίσω.
Τα τελευταία χρόνια, οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης ενέργειας κυριαρχούνται από την τεχνολογία μπαταριών ιόντων λιθίου σε όλο τον κόσμο. Όμως, τα έργα αντλησοταμίευσης, για δεκαετίες, αποτελούσαν το μόνο διαθέσιμο αποθηκευτικό μέσο μεγάλης κλίμακας, και εξακολουθούν να ηγούνται, αντιπροσωπεύοντας το 95% της παγκόσμιας χωρητικότητας αποθήκευσης.
Αυτήν την εβδομάδα, η Διεθνής Ένωση Υδροηλεκτρικής Ενέργειας και το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ανακοίνωσαν μια συμμαχία 11 εθνικών κυβερνήσεων και περισσότερων από 60 οργανισμών για να επιταχύνουν την ανάπτυξη υδροηλεκτρικών αντλιών σε όλο τον κόσμο.
Τέτοια έργα συνήθως περιλαμβάνουν προϋπολογισμούς πολλών εκατομμυρίων δολαρίων και χρόνια εργασίας, και σε πολλές αγορές η άδεια καθίσταται δυσκολότερη λόγω της έλλειψης κατάλληλων τοποθεσιών.
Εξαιτίας αυτού, “Δεν είναι εύκολο να χτίσουμε νέα έργα”, δήλωσε ο Alejandro Moreno, διευθυντής υδροηλεκτρικής ενέργειας και θαλάσσιας ενέργειας στο Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι εγκαταστάσεις άντλησης-αποθήκευσης έχουν σταματήσει, είναι ότι το επιχειρηματικό μοντέλο πλέον αποδυναμώνεται με την αλλαγή της δυναμικής της αγοράς.
Στην Ελβετία, για παράδειγμα, οι σταθμοί αντλησοταμίευσης χρησιμοποιούνταν για να κερδίζουν χρήματα, αποθηκεύοντας φτηνές νυχτερινές εισροές ηλεκτρικής ενέργειας από γαλλικούς πυρηνικούς σταθμούς, που θα μπορούσαν να πουλήσουν σε άλλες γειτονικές χώρες, όπως η Γερμανία, για να καλύψουν τις “κορυφές” ζήτησης της επόμενης ημέρας.
Σήμερα, ωστόσο, το δίκτυο της Γερμανίας συχνά γεμίζει από αιολική ή ηλιακή ενέργεια, εξαλείφοντας τη ζήτηση για τα ελβετικά αντλιοστάσια αποθήκευσης.
Ως αποτέλεσμα, «Η νέα αντλία αποθήκευσης δεν αποτελεί εμπορική πρόταση σήμερα», δήλωσε ο Benoit Revaz, υφυπουργός και διευθυντής του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Γραφείου Ενέργειας.
Λύσεις ώστε οι σταθμοί αντλησοταμίευσης να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις
Για να αντιστραφεί αυτή η τάση, το νεοσύστατο Διεθνές Φόρουμ για την «Υδροηλεκτρική Αποθήκευση με Αντλία» θα επικεντρωθεί σε τρεις τομείς: ανάπτυξη πολιτικών και πλαισίων αγοράς, διατήρηση προτύπων περιβαλλοντικής βιωσιμότητας ,επίδειξη και βελτίωση της αξίας των έργων.
Το αμερικανικό DOE (Department of Energy) ηγείται ήδη σε αρκετούς από αυτούς τους τομείς, σύμφωνα με τον Daniel R. Simmons, βοηθό γραμματέα στο Υπουργείο Ενεργειακής Απόδοσης και Ανανεώσιμης Ενέργειας του Τμήματος.
Ένα παράδειγμα είναι το HydroWIRES («Καινοτομία νερού για ένα ανθεκτικό ηλεκτρικό σύστημα»), μια πρωτοβουλία που, μεταξύ των άλλων , επιδιώκει να ποσοτικοποιήσει την αξία του αντλούμενου υδροηλεκτρικού ρεύματος καθώς εξελίσσεται το ηλεκτρικό σύστημα.
Οι σταθμοί αντλησοταμίευσης είναι ήδη η φθηνότερη τεχνολογία αποθήκευσης ενέργειας στον κόσμο όσον αφορά το κόστος ανά εγκατεστημένη δυναμικότητα. Το συνολικό κόστος του έργου κυμαίνεται μεταξύ 106 $ και 200 $ ανά κιλοβατώρα, σε σύγκριση με 393 $ και 581 $ για μπαταρίες ιόντων λιθίου, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί για να αναπτυχθούν τα υδροηλεκτρικά έργα, δήλωσε ο Simmons στην εκδήλωση της Τρίτης. «Ένα από τα πράγματα που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι η αξία είναι κάτι περισσότερο από το LCOE [Levelized Cost of Energy]. Το LCOE δεν είναι μια πλήρης προσέγγιση της αξίας στο δίκτυο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναδείξουμε. ”
Τεχνική βοήθεια για καινούργιους υδροηλεκτρικούς ταμιευτήρες
Το πρώτο βήμα ήταν η ανάπτυξη ενός οδηγού αποτίμησης αποθηκευτικού χώρου που βοηθά τους προγραμματιστές, τους ιδιοκτήτες και τους χειριστές να εκτιμήσουν την αξία των έργων υδροηλεκτρικής ενέργειας.
«Ο οδηγός έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε δύο προτεινόμενα αμερικανικά έργα – το εργοστάσιο Banner Mountain της Absaroka Energy και το έργο αποθήκευσης ενέργειας Goldendale της GridAmerica.Το DOE σκοπεύει να δημοσιεύσει τον οδηγό και δύο μελέτες περιπτώσεων που περιγράφουν τη μεθοδολογία και τα αποτελέσματά της έως το τέλος του 2020.» είπε.
Το DOE σχεδιάζει επίσης να εκδώσει μια ανακοίνωση ευκαιρίας για τεχνική βοήθεια που θα επιτρέψει στους υπευθύνους λήψης αποφάσεων για την υδροηλεκτρική ενέργεια να χρησιμοποιούν την εθνική εργαστηριακή έρευνα και πόρους για αναλύσεις κόστους-οφέλους σχετικά με την προσθήκη δυνατοτήτων αποθήκευσης σε υπάρχοντα υδροηλεκτρικά έργα.
Ξεχωριστά, το DOE διοργανώνει διαγωνισμό καινοτομίας, που ονομάζεται «Αναβαθμίσεις για τη συντόμευση του χρόνου λειτουργίας», που αντιμετωπίζει μη ρυθμιστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι προγραμματιστές κατά την ανάπτυξη νέων έργων αποθήκευσης. Έννοιες όπως συστήματα αποθήκευσης με αντλία κλειστού βρόχου, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τοποθεσίες χωρίς φυσικά υδάτινα σώματα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην απλοποίηση και την επιτάχυνση της αδειοδότησης, εξήγησε ο Simmons.
«Κάθε φορά που αγγίζετε το ‘’θέμα νερό’’ είναι πραγματικά δύσκολο», είπε. Περιβαλλοντικές ομάδες πιέζουν τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να εξετάσουν το ενδεχόμενο κατεδάφισης φραγμάτων υδροηλεκτρικής ενέργειας στις ΗΠΑ για δεκαετίες, αν και οι προσπάθειες δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει την αντίθεση να χάσουν αυτούς τους ζωτικούς πόρους καθαρής ενέργειας.
Μια παγκόσμια προσπάθεια
Πέρα από το τεχνικό και κανονιστικό έργο, ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Malcolm Turnbull, ο πολιτικός αρχιτέκτονας του έργου (ισχύος 2 gw) Snowy Hydro 2.0 της Αυστραλίας, πρότεινε ότι η υδροηλεκτρική βιομηχανία πρέπει να ενισχύσει την εικόνα της στην αντίληψη του κοινού.
«Πρέπει να βάλουμε τα έργα αντλησοταμίευσης στο προσκήνιο με ενημερωτικές καμπάνιες», δήλωσε.
Η έναρξη του φόρουμ, το οποίο πραγματοποιήθηκε καθώς οι πολίτες των Η.Π.Α. ψήφισαν σε εκλογές που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τις παγκόσμιες ενεργειακές τάσεις, συγκέντρωσε κυβερνητικούς εκπροσώπους από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Βραζιλία και η Ινδία, μαζί με εταιρείες όπως η EDF, η GE και η Voith.
Η Παγκόσμια Τράπεζα υποσχέθηκε να χρηματοδοτήσει αντίστοιχες νέες επενδύσεις παγκοσμίως.
Ο Δρ Μάθιου Στόκς, από το Κολέγιο Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του Εθνικού Πανεπιστημίου του Αυστραλίας, δήλωσε στην εκδήλωση «Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί περισσότερα από 100 gigawatts ηλιακής ενέργειας σε όλο τον κόσμο και 50 έως 60 gigawatts αιολικής. Θα δείτε την ανάγκη αποθήκευσης να διογκώνεται συνεχώς”
ΠΗΓΗ: globalenergyworld
