Απαιτείται ανανεώσιμη ενέργεια για την επίτευξη των κλιματικών μας στόχων, αλλά τα ποτάμια και η βιοποικιλότητα δεν πρέπει να καταστραφούν για την παραγωγή της, υποστηρίζει ο Martin Hojsik.
Ο Martin Hojsik είναι Σλοβάκος ευρωβουλευτής με το κόμμα ‘’προοδευτική Σλοβακία’’ και μέλος της επιτροπής περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της εξεταστικής επιτροπής για τη μεταφορά ζώων.
Υποσχεθήκαμε στη στρατηγική για τη βιοποικιλότητα να αποκαταστήσουμε περισσότερα από 25.000 χιλιόμετρα ποταμών για την επίτευξη των στόχων του ρυθμιστικού πλαισίου για τα ύδατα.
Θέλουμε να είμαστε κλιματικά ουδέτεροι έως το 2050 το αργότερο, πράγμα που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε περισσότερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο ενεργειακό μας μείγμα. Η υδροηλεκτρική ενέργεια όπως και άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει ζωτικό ρόλο στην αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων.
Ωστόσο, είναι ωφέλιμη μόνο αν εφαρμοστεί σωστά.
Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα οποιουδήποτε νέου προτεινόμενου έργου πρέπει να σταθμίζονται πριν από την ανάπτυξή του, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεών που έχει στο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα ύδατα και την κατάσταση των ποταμών.
Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 21.000 υδροηλεκτρικοί σταθμοί σε ολόκληρη την ήπειρο και περισσότεροι από 8000 έχουν προγραμματιστεί, η πλειονότητα αυτών μικρής δυναμικότητας (μεταξύ 0,1 – 10MW), ενώ ορισμένοι από αυτούς έχουν χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ.
Το ανησυχητικό είναι ότι το ένα τρίτο αυτών, βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές.
Η ΕΕ πρέπει να υποστηρίξει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά όχι τα έργα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον στόχο της βιοποικιλότητας, την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και τα συμπεράσματα της αξιολόγησης του ρυθμιστικού πλαισίου για τα ύδατα, που ζητά την καλύτερη ενσωμάτωση των στόχων των υδάτων σε άλλους τομείς πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας, της ενέργειας ή των μεταφορών.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργάζεται επί του παρόντος σε πρόταση ψηφίσματος σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας για τα ύδατα.
Πρέπει να ενσωματώσουμε την προστασία των υδάτων σε όλες τις πολιτικές της ΕΕ.
Είμαστε συλλογικά ικανοί για αυτό; Το πιστεύω, αλλά απαιτεί προσπάθειες από όλους τους τομείς.
Η επίτευξη καλής κατάστασης νερού εξαρτάται από τρία πράγματα: από μέτρα μετριασμού για την αντιμετώπιση των τρεχουσών προκλήσεων, τα μέτρα αποκατάστασης για την αντιμετώπιση των παρελθοντικών πιέσεων και τα έγκαιρα μέτρα κατά των αναδυόμενων απειλών.
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ μπορούν να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην επίτευξη της επιθυμητής κατάστασης του νερού, αν αντί για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων, τα χρήματα της ΕΕ δαπανηθούν καλύτερα για την απομάκρυνση φραγμάτων που δεν εξυπηρετούν πλέον κανέναν σκοπό, την αναβάθμιση και την ανακαίνιση φραγμάτων που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται με αποδοτικότερους στρόβιλους και οικολογικές βελτιώσεις, όπως η κατασκευή καναλιών που επιτρέπουν στα ψάρια να κολυμπούν πέρα από το φράγμα, και επενδύοντας σε άλλες ανανεώσιμες πηγές.
Η χώρα μου, η Σλοβακία, είναι, δυστυχώς, μία από αυτές όπου οι κυβερνητικές αποφάσεις σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές απειλούν τους οικοτόπους.
Γι ‘αυτό και το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε πρόσφατα κατά της αδειοδότησης μιας νέας μικρής υδροηλεκτρικής μονάδας, λέγοντας ότι «το δημόσιο συμφέρον, το οποίο είναι η προστασία του περιβάλλοντος, υπερισχύει του ιδιωτικού επιχειρηματικού συμφέροντος».
Εν τω μεταξύ, περισσότερες από 150 ΜΚΟ έχουν ζητήσει τη διακοπή αυτών των αρνητικών τάσεων στην Ευρώπη. Το θεωρώ αυτό ως ένδειξη ότι η προστασία των ποταμών είναι επίσης προς το δημόσιο συμφέρον.
ΠΗΓΗ: euractiv
