Οι κλιματικοί στόχοι στα μέσα του αιώνα είναι εφικτοί, αλλά πρέπει να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα στη δεκαετία του 2020 για να τεθεί ο κόσμος στη σωστή πορεία, γράφει η Sandrine Dixson-Declève.
Η Sandrine Dixson-Decleve είναι συν-πρόεδρος του συλλόγου της Ρώμης και πρέσβης για την Ευρώπη στην Επιτροπή Ενεργειακών Μεταβάσεων (ETC).
Η πανδημία ήταν καταστροφική για τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Τα ποσοστά ανεργίας συνεχίζουν να αυξάνονται και πολλές χώρες βρίσκονται στο χείλος της ύφεσης. Παρά τις μακροχρόνιες προειδοποιήσεις από επιστήμονες σχετικά με τους κινδύνους μιας πανδημίας, ήμασταν δυστυχώς απροετοίμαστοι για αυτήν την κρίση.
Το ίδιο ισχύει και για την κλιματική αλλαγή, και από πολλές απόψεις, αυτή είναι μια προειδοποίηση, για το μακροπρόθεσμο χάος που θα επακολουθήσει , σε περίπτωση που η κλιματική αλλαγή ξεφύγει αμετάβλητα.
Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι από το 2000, η κλιματική αλλαγή έχει ήδη κοστίσει τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ τουλάχιστον 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε χαμένη παραγωγή. Ως εκ τούτου, η ΕΕ δικαίως στόχευσε, ώστε τα σχέδια ανάκαμψης να επικεντρωθούν σε μια πράσινη ανάκαμψη ως απάντηση στην πανδημία.
Πρώτον, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen πρότεινε να αυξηθούν οι στοχευμένες μειώσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου για την ΕΕ σε 55% έως το 2030, από το 40% που συμφώνησαν τα κράτη μέλη το 2014. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκτοτε ζήτησε μια ακόμη πιο φιλόδοξη περικοπή της τάξης του 60%.
Βλέπουμε επίσης τη σημασία της ευρωπαϊκής ηγεσίας στο εξωτερικό: Ο Πρόεδρος Xi Jinping είπε ότι η Κίνα θα επιτύχει ουδετερότητα άνθρακα πριν από το 2060. Η Καλιφόρνια επιδιώκει έως το 2035 να κάνει όλα τα αυτοκίνητα που πωλούνται στα κρατικά οχήματα μηδενικών εκπομπών.
Η διεκπεραίωση είναι φυσικά το κλειδί. Όλο και περισσότερο τα δεδομένα δείχνουν ότι η φιλοδοξία είναι οικονομικά διαχειρίσιμη. Η τελευταία έκθεση της Επιτροπής Ενεργειακής Μετάβασης «Καθιστώντας δυνατή την αποστολή», δείχνει για παράδειγμα πώς όλοι οι τομείς στις ανεπτυγμένες οικονομίες θα μπορούσαν να επιτύχουν μηδενικές εκπομπές έως το 2050 – και σε όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες έως το 2060. Το εκτιμώμενο κόστος είναι μόλις 0,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ έως το 2050.
Οι κλιματικοί στόχοι στα μέσα του αιώνα είναι εφικτοί, αλλά πρέπει να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα στη δεκαετία του 2020 για να τεθεί ο κόσμος στη σωστή πορεία. Είναι σημαντικό να προσδιορίσουμε και να εφαρμόσουμε τις ενέργειες και τις πολιτικές που απαιτούνται τα επόμενα δέκα χρόνια για να καταστήσουμε αυτό το όραμα εφικτό. Αυτό θα απαιτήσει πολύ ταχεία πρόοδο όσον αφορά τις επενδύσεις, τις τεχνολογίες και τις πολιτικές.
Κατά προτεραιότητα, πρέπει να επικεντρωθούμε σε τρία πράγματα:
Πρώτα στην ανάπτυξη ισχύος μηδενικού άνθρακα και άλλων αποδεδειγμένων τεχνολογιών και επιχειρηματικών μοντέλων μείωσης εκπομπών. Αυτό θα οδηγήσει στην καινοτομία και την οικονομική ανάπτυξη και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο – ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες οικονομίες – μέσω της μείωσης της τοπικής ρύπανσης του αέρα και των επιπτώσεων στην υγεία, θα φέρει χαμηλότερους λογαριασμούς ενέργειας, πιο ευέλικτες και υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες κινητικότητας ,και πιο ανθεκτικά καταναλωτικά αγαθά.
Δεύτερον, όπου υπάρχουν λύσεις χαμηλού άνθρακα με παρόμοιο ή χαμηλότερο κόστος από την εναλλακτική λύση υψηλού άνθρακα, πρέπει να δοθεί έμφαση στο ξεκλείδωμα επενδύσεων σε μεγάλη κλίμακα για γρήγορη ανάπτυξη και την επίτευξη σημαντικών μειώσεων εκπομπών βραχυπρόθεσμα.
Τρίτον, οι ευρωβουλευτές θα ψηφίσουν για τη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία για το κλίμα στην ολομέλεια την εβδομάδα της 5ης Οκτωβρίου. Αυτό θα ακολουθήσει διαπραγματεύσεις μεταξύ του Κοινοβουλίου της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Είναι επιτακτική ανάγκη οι πολιτικοί να κατανοήσουν ότι οι υψηλές φιλοδοξίες για την κλιματική αλλαγή δεν είναι μόνο επιθυμητές αλλά και εφικτές, και θα δημιουργήσουν εκείνα τα θετικά οικονομικά συν-οφέλη που είναι απαραίτητα για την επιτάχυνση της ανάκαμψης από την κρίση του COVID.
ΠΗΓΗ: euractiv
